Urzędniczka o blond włosach

Kochał ją tak bardzo, że chciał z nią umrzeć. Ostatnie lata Stanisława Ignacego Witkiewicza obfitowały w przelotne związki z kochankami. W 1929 roku związał się z Czesławą Okinińską, młodszą o siedemnaście lat urzędniczką o blond włosach.

Miała pospolitą urodę. Była pierwszą kobietą w życiu Witkacego, która nie dała mu się podporządkować. I choć miał żonę – co kochanka akceptowała – nie mógł zdradzać jej z innymi kobietami. Gdy doszło do takiej zdrady, z młodą żoną zakopiańskiego fryzjera, Czesława Okonińska rzuciła go odsyłając wszystkie portrety, prezenty a nawet wyrwane z książek dedykacje. O przywiązaniu do kochanki świadczy choćby to, że żona Witkacego pozwalająca mu na zdrady sama zadzwoniła do kochanki z prośbą – by mąż i Czesława znów byli razem, bo zakończona relacja wykańczała artystę psychicznie. We wrześniu 1939 roku gdy w Polsce wybuchła wojna to właśnie Czesława była kobietą z którą Witkacy spędził ostatnie chwile swojego życia. Wieść o wkroczeniu wojsk rosyjskich na tereny Polski doprowadziła malarza do decyzji o samobójstwie. Mieli je popełnić wspólnie pod dębami w pobliżu wsi Jeziory. Zażyli rozpuszczone w wodzie leki. Gdy Czesława traciła przytomność widziała, jak Witkacy podcina sobie żyły na rękach i nogach. Ponieważ po zażytych medykamentach krew nie chciała lecieć, Stanisław Ignacy Witkiewicz podciął sobie tętnice na szyi. Czesławę znaleziono nieprzytomną po kilku godzinach. Następnego dnia, 19 września 1939 roku Witkacego pochowano na małym prawosławnym cmentarzyku w Jeziorach.

Żródło: Reprodukcja z książki Anny Micińskiej ‚Witkacy. Życie i twórczość’